Rozdzielenie – sezon 2, odcinek 8 – recenzja

UWAGA: TEKST ZAWIERA SPOILERY!

fot. Apple TV+

Ósmy odcinek Rozdzielenia całkowicie skupił się na postaci granej przez Patricię Arquette, która w 2. sezonie odgrywała do tej pory mniejszą rolę. Cobel pojawiała się sporadycznie, gdy próbowała odzyskać zaufanie zarządu i posadę w Lumon. Ostatni raz widzieliśmy ją, gdy wzburzona na widok ochroniarza Heleny odjechała spod firmy. A skoro została „wywołana do tablicy” w poprzednim tygodniu, to przyszedł czas, aby poznać jej tajemniczą i bolesną przeszłość.

Harmony Cobel pojechała do swojego rodzinnego miasteczka na nabrzeżu – Salt’s Neck. Podobnie jak poprzedni odcinek, ten też całkowicie różnił się stylem od poprzednich. Klimat przypominał skandynawskie kryminały, bo w krajobrazie dominowały szarości, wilgoć, wiatr i przeszywające zimno. Dzięki tej aurze opuszczona i zapomniana przez Boga (a raczej Kiera) miejscowość wydawała się jeszcze bardziej upiorna i nieprzyjazna. Aż trudno było uwierzyć, że wiele lat temu mogła tętnić życiem dzięki fabryce Lumon.

Wydarzenia rozwijały się bardzo powoli, ale w końcu Cobel trafiła do swojego dawnego domu. Wyjaśniło się, skąd pochodzi plastikowa rurka, która pojawiła się w 1. sezonie, gdy bohaterka niszczyła ołtarzyk Kiera. Poznaliśmy też jej ciotkę Sissy, przewodniczącą pracy w fabryce eteru sprzed wielu lat, która była całkowicie oddana pracodawcy –  przypominała wręcz członkinię sekty. Jane Alexander znakomicie wpasowała się w rolę. Konfrontacja Cobel z tą nawiedzoną, wyniosłą i zgorzkniałą kobietą wywoływała emocje. Poza tym zobaczyliśmy ludzką stronę głównej bohaterki, która przez lata tłamsiła w sobie wiele uczuć, głównie związanych z chorą matką. To też odbiło się na dość wrogiej relacji z Hamptonem, która później przybrała romantyczny charakter. To oznacza, że kiedyś musiało łączyć ich coś więcej. To była ciekawa i dość niespodziewana odmiana.

Natomiast najważniejszym celem odcinka było wyjawienie kilku ważnych informacji. Z jednej strony dowiedzieliśmy się, że Lumon produkował uzależniający, trujący eter i wykorzystywał do pracy dzieci. Stypendium Wintertide, o które walczy pani Huang, przyznawane jest od dziesiątek lat. Wiemy, że firma obserwuje i inwigiluje swoich pracowników.

Okazało się, że proces rozdzielenia wynalazła właśnie Cobel. To wyjaśnia, skąd wzięło się jej niezdrowe zainteresowanie Markiem i Cold Harbor. To projekt jej życia, za który chciała zostać doceniona przez Kiera, a została ograbiona przez Lumon. Nagle z enigmatycznego złoczyńcy stała się postacią, której widzowie mogą kibicować. Nie wspominając, że ze swoją wiedzą, będzie mogła w jakiś sposób pomóc Markowi… lub go wykorzystać do własnych celów. Bez względu na to, w którą stronę pójdzie historia, nada to nową dynamikę ich relacjom.

Najnowszy odcinek Rozdzielenia był inny – wyjątkowy i interesujący ze względu na odkrywanie smutnej przeszłości Cobel i jej roli w Lumon. Niestety został na siłę przeciągnięty. Twórcy robili wszystko, aby trwał ponad 30 minut, co irytowało. Nawet ładne ujęcia nabrzeża szybko się znudziły, a dobra gra aktorów nie poprawiła jego odbioru. Trzeba po prostu zaakceptować taki mniej porywający odcinek z króciutkim, ale jednak bardzo istotnym wątkiem, który tak naprawdę mógł być częścią innego epizodu. Nic już nie stoi na przeszkodzie, aby przyspieszyć akcję, tak jak to było w końcówce 1. sezonu. Oby już tylko bez takich przestojów!

Jestem miłośniczką seriali i filmów. Nie ma dla mnie znaczenia gatunek pod warunkiem, że fabuła jest wciągająca, dostarcza emocji, a bohaterowie (a najlepiej czarne charaktery) są interesujący. Mam też słabość do kina katastroficznego. Nie jest mi obcy świat komiksów, anime czy fantasy. Jestem fanką ciężkich brzmień, więc często mnie można spotkać na koncertach.